با سلام؛

یک چند وقتی هست که سرمون توی درس و مشقه و بخصوص اینکه فصل امتحانات هم آغاز شده دیگه توفیق نداشتیم با شما باشیم.

ولی ما برگشتیم.

اول از همه عیدتان مبارک...

دوم اینکه می خواد این سایت دو زبانه بشود(انگلیسی- فارسی)

بقیه اش را در پست بعدی می گذارم.

چه خوب است که امروز به پدرانمان کادویی می دهیم هرچند کوچک.

چه خوب است که امروز را به مناسبت مولایمان امیر مومنان علی علیه السلام جشن می گیریم.

ولی ای کاش امروز کمی هم به فکر مولایمان باشیم.

آقا امام زمان که حی است ولی غایب.

دعا کنیم برایشان تا انشاء الله فردا ظهورشان باشد.

مولای ما نمونهء دیگر نداشته است

اعجاز خلقت است و برابر نداشته است

وقت طواف دور حرم فکر می کنم

این خانه بی دلیل ترک برنداشته است

دیدیم در غدیر که دنیا به جز علی

آیینه ای برای پیمبر نداشته است

سوگند می خورم که نبی شهر علم بود

شهری که جز علی در دیگر نداشته است

طوری ز چارچوب در قلعه کنده است

انگار قلعه هیچ زمان در نداشته است

یا غیر لافتی صفتی در خورش نبود

یا جبرِِییل واژهء بهتر نداشته است

چون روز روشن است که در جهل گمشده است

هر کس که ختم نادعلی بر نداشته است

این شعر استعاره ندارد برای او

تقصیر من که نیست برابر نداشته است

سلام مولای من، سلام معشوق عالمیان، سلام انتظار منتظران

می‌خواهم از جور زمانه بگویم ، می‌خواهم بگویم و بنویسم از فسادی که جهان را چون پرده‌ای فراگرفته اما زمان فرصتی است اندک و انسان آدمی است ناتوان. پس ذره‌ای از درد دلم را به زبان می آورم تا بدانی چقدر دلگیر و خسته‌ام.

آغاز نامه به جهانبان جهان و جهانیان خدای هر دو جهان:

مولای من می‌دانی چند سال است انتظار می‌کشم. از وقتی سخن گفته‌ام و معنای سخن خود را فهمیده‌ام انتظارت را می‌کشم. بیا و این انتظار مرا پایان بده.

خسته‌ام از دست زمانه ، چقدر جور زمانه را تحمل کنم. چقدر ناله مظلومانه کودکان و معصومانی را که زیر ستم اند بشنوم و سکوت کنم. خودت بیا و این جهان سیاه را پایان بده. بیا و جهان را آباد کن. بیا و از آمدنت جهان را شاد کن. می‌دانی چند نوجوان هم سن و سال من آواره‌اند؟ چندین هزار کودک بی پناهند، خودت بیا و پناه بی پناهان باش.

چند پیش بود که خوابت را دیدیم گفته بودی می‌آیی و به اندازه تمام سال های نبوده ات با من حرف می زنی و به درد دل من گوش می‌دهی اما تا خواستی بگوئی کی و کجا؟، از خواب پریدم و از آن شب به بعد دیگر نمی خوابم. راستش می‌ترسم. می‌ترسم بیائی و من خواب باشم. می‌ترسم بیائی، همه تو را ببینند و تنها من از دیدنت محروم بمانم. هنوز هم می ترسم...

حس می‌کنم با این که شبهاست خواب به چشم ندارم اما در خواب غفلتم. بیا و بیدارم کن. بیا و هشیارم کن. بیا و همه جهانیان را از خواب غفلت بیدار کن. همه به خواب سنگین جهل فرورفته اند و صدای مظلومان و دل شکستگان را نمی‌شنوند. خودت بیا و همه ما را از این کابوس جهانی نجات بده.

ای منجی عالمیان ، جهان در انتظار توست مسافر من! نیستی تا ببینی مردم روز میلادت یعنی رمز عشق پاک چه می‌کنند! چگونه بغض سنگین خود را در گلو نگه داشته اند و انتظار می کشند. منتظرند تا کی بیاید و جهان را از عدل پرکند. کسی بیاید و به این جهان بی اساس پایان دهد بیا تا بعد از این در کوچه های غریب شهر روز میلادت را با بودنت جشن بگیریم و خیابان‌های تاریک و ظلمات را با نور بودنت چراغانی کنیم. بیا و ببین مردم روز آمدنت چه می‌کنند؟

روز جمعه، روز خودت، روز منتظرانت به سراغ حافظ رفتم تا با فالی دلِ شکسته و سینه‌ی زخمی‌ام را مرهمی باشم. می‌دانی چه آمد؟

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور....

نه؛ غم می‌خورم؛ غم می‌خورم بخاطر روزهایی که نبوده‌ای تا لحظات تلخ غم را کنارم باشی. غم می‌خورم به خاطر روزهایی که به یادت نبوده‌ام و با گناه شب شده‌اند. همان روزهایی که در تقویم خاطره‌ها در منجلاب گناه و زشتی با قلم جهل ثبت کرده‌ام.

بهترین روز تنها روز ظهور توست. کی می‌آید؟ کی می‌شود که با قلم عقل و راستی بر صفحه دل حک کنم و با صدای بلند فریاد بزنم و به گوش جهانیان برسانم.«بهترین روز ، روز ظهور مولاست»

با تمام جهل و مستی تصمیم گرفته‌ام دفترچه رزوگار را با پاک کنِ مهر و عطوفت پاک کنم و از اول با نام تو روزگار را آغاز کنم. هنوز در نخستین صفحات آن مانده‌ام و مطلبی برای نوشتن ندارم. تا پایان نوشتن انتظارت می‌کشم.

بزرگتر ها همیشه می گفتند:
"قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود"
حال ما هر روز قلبمان را می آوریم و می نشینیم کنج دلمان، و به شما سلام دهیم...
سلام هایمان را یکی یکی جمع می کنیم یک سال تمام...
تا بعد از یک عمر قلبمان پر شود از شما.

همیشه می گفتند:
"با یک تیر دو نشان بزن"
و ما هر روز با سلام به شما هم آرام می شویم و هم حاجت روا.
اصلا سلام به شما خودش اصل حاجت است که هر روز روا می شود!

نشان به آن نشان که می گفتند:
"هر روزتان نوروز!"
همه ی روز های ما بهاری می شود با گل های رنگارنگ سلام دادن به شما!
عطر سلام های شما که می پیچد در روز هایمان،نوبهار می شودهر روزمان.

حال فهیدیم که چرا می گفتند:
"حلوای تن تنانی تا نخوری ندانی"
و تشدید می گذارند روی " تا نخوری ندانی" که باید صفحه به صفحه سلام بدهی و شهد محبت آقا را بچشی...
آنقدر که شیرینی اش زیر زبانت بماند تا ماندگار شود و مستت کند.
این شهد شیرینی و مستی، مستمر باد تا روزی که انتظار ها به سر رسد و سلام دهیم بر او ... که ایمان داریم:
"عاقبت جوینده یابنده است"

برای خواندن مطالب دیگر به پایین بروید

در تصویر بالایی تصویری از اسم مبارک امام زمان را در مسجد النبی می بینیم که درون دایره ی قرمز کلمه ی حی را مشاهده می کنی حی به معنای زنده است ولی پس از تخریب وهابی ها "ی" را جدا کرده اند.  

پیامبر اکرم حضرت محمد(ص)در روایتی می فرمایند:(این روایت هم از اهل سنت و هم از اهل تشیع نقل شده است.)

"هرکس امام زمان خود را نشناسد و از دنیا برود به مرگ جاهلیت مرده است"(یعنی به دین اسلام نمرده است).

اصلا شناخت امام زمان یعنی چه؟